Raspakivanje pakovanja: Od Simovića do Keljmendija

Ubica Zorana Đinđića Zvezdan Jovanović krajem januara ove godine pred Specijalnim sudom u Beogradu rekao je da su ljudi bliski premijeru Đinđiću, kojem je 12. marta 2003. ispalio metak u srce, bili u “veoma prisnim odnosima” s vođama zemunskog kriminalnog klana i da su čak “zajedno učestvovali u krivičnim delima”!

 Njegov “kolega po zločinu”, pripadnik zloglasnog “zemunskog klana” Aleksandar Simović prije nekoliko dana, uoči samog prvomajskog praznika u sudnici Specijalnog suda ponovio je sve to isto i dodao još ponešto.

 I dok je ubica Zvezdan zvani Zmija (osuđen na 40 godina za ubistvo premijera) na suđenju zbog pobune JSO, za veze sa kriminalcima prozvao po već uobičajenoj praksi Čedu i Bebu, Simović je ubijenom premijeru dodao još nekoliko novih imena, među kojima i predsjednika RS Milorada Dodika.

 - Zoran Đinđić je sa vođom “zemunskog klana” Dušanom Spasojevićem švercovao cigarete. Spasojević se bogatio u švercu cigareta, sa Limunom, Peconijem, Saletom Bananom, Ekremom Lukom. Dio novca je plasirao sa Vladom Trefom i Bojanom Bajrušević. Drugu grupu činili su Milorad Dodik, Borislav Mikelić i Zoran Đinđić - rekao je u sudu Aleksandar Simović, kriminalac optužen za seriju ubistava, otmica i terorizam.

 Svjedočenje “zemunca” Simovića neki mediji objavili su kada se ono i dogodilo 1. maja, a neki drugi, koji su svjedočenje prespavali, sa sedam dana zakašnjenja tek 7. maja.

 U tim novinskim izvještajima u prvi plan je izdvojen predsjednik RS Milorad Dodik, koji je očito, po oprobanom scenariju, postao novi target kriminalizacije mafijaško-obavještajnih struktura.

 Već sutradan, 8. maja, i jedni i drugi objavili su da je Tužilaštvo za “istinoljubivog” Simovića u ovom procesu zatražilo 40 godina zatvora za ubistvo svjedoka saradnika protiv “zemunskog klana” Zorana Vukojevića Vuka.

 Ovi detalji otkrili su da autori najstravičnijih ubistava u srpskoj istoriji svojim iskazima danas treba da posluže za obračun sa Dodikom, kao onomad sa Đinđićem.

 I da su baš oni, ubice, otmičari, kriminalci, izabrani da nam kroz lažne iskaze skinu maglu sa očiju i obore Dodikov rejting i autoritet u javnom mnjenju sa obje strane Drine.

 Zanimljivo je još nešto.

 Isti ovaj današnji Aleksandar Simović je u septembru 2007. godine na istom mjestu u sudnici Specijalnog suda, u procesu u kojem mu se sudilo za ubistvo Đinđića, takođe premijera Srbije kojeg su “zemunci” ubili, ali i Dodika, optužio za šverc cigareta.

 Zanimljivo je i to da tada njegov iskaz nije dobio ni približan publicitet kao ovih dana?!

 Optužio je tada Simović i Vladimira Bebu Popovića, Gorana Vesića i bivšeg ministra policije Dušana Mihajlovića. Ispričao je hiljade nebuloza i konstrukcija o bazenima, video-trakama i poslovima za koje nikada niko nije našao nijedan dokaz.

 Tog septembra 2007. godine Simovićevo svjedočenje je u medijima ismijano i doživjelo je tretman koji je i zasluživao iskaz ubice i otmičara.

 Šta se u međuvremenu promijenilo?

 Zašto je danas isti iskaz istog kriminalca uzet zdravo za gotovo i medijski naduvan kao istinito svjedočenje?

 Bez obzira na to koji i čiji interes se skriva iza toga, ona narodna po kojoj nije važno šta ti kaže, nego ko ti to kaže, ovdje je najjači adut za razotkrivanje istine.

 A ta istina kaže da se optužnicom Specijalnog tužilaštva Aleksandru Simoviću na teret stavlja učešće u 14 ubistava, tri otmice i teroristički napad na “Difens roud”.

 Da je za učešće u ubistvu Đinđića osuđen na 35 godina zatvora.

 Da je osuđen na višedecenijske kazne zatvora zbog devet ubistava i tri otmice koje je izvršio kao pripadnik “zemunskog klana”.

 Da je optužen za bezobzirno ubistvo svjedoka saradnika Zorana Vukojevića Vuka 3. juna 2006. godine.

 Ovo ubistvo posebno je važno naglasiti, jer je Vukojević bio šef obezbjeđenja vođe “zemunskog klana” Dušana Spasojevića i poslije ubistva premijera Zorana Đinđića pristao je da sarađuje sa tužilaštvom, kada je dobio status svjedoka saradnika u procesu za taj atentat, kao i u procesu protiv “zemunskog klana”.

 Aleksandar Simović je Vukojevića prvo ubio hicima iz “magnuma” u glavu, potom ga zapalio i tijelo bacio pored autoputa Beograd - Šid.

 Tako mu se osvetio što je prihvatio da svjedoči protiv pripadnika zemunske grupe, što je dovelo do otkrivanja i dokazivanja krivičnih djela koja je vršio “zemunski klan”.

 Da li je taj i takav Aleksandar Simović “moralna” vertikala koja naciji treba da objasni ko je kriminalac, a ko nije?

 Da li je taj i takav Aleksandar Simović meritoran medijski izvor čije baljezgarije treba uzeti zdravo za gotovo i plasirati kao senzacionalno otkriće?

 Neće biti da je tako.

 A neće biti ni da sve to nije već viđeno.

 Neće biti ni da smo baš svi zaboravili da je projekat kriminalizacije Zorana Đinđića, koji je trajao godinama, predstavljao otvoreni poziv na njegovo ubistvo, koje je, nažalost, i izvršio “istinoljubac” i “borac protiv kriminala” Zveki, njegov drug Simović i ostali pripadnici “zemunskog klana”.

 Neće biti da smo baš svi zaboravili da je kriminalizacijom Zorana Đinđića mafija pripremala naciju na ubistvo kriminalca, a ne premijera.

 Neće biti ni da smo baš svi zaboravili da je o navodnim Đinđićevim švercerskim duvanskim poslovima hrvatski “Nacional” prije njegovog ubistva objavio desetine tekstova, a da je autorka “duvanske afere” novinarka Jasna Babić godinama poslije ubistva premijera priznala da su svi ti tekstovi bili napisani po nalogu hrvatskog kriminalno-duvanskog lobija i pojedinih obavještajnih službi.

 Akteri navodnog šverca cigareta tada su bili Zoran Đinđić, Milo Đukanović i Stanko Subotić.

 Akteri navodnog šverca cigareta danas su, po iskazima kriminalaca iz “zemunskog klana”, malo izmijenjeni.

 Po novoj režiji Zoran Đinđić je i dalje glavna muška uloga, a uveden je novi muški lik, Milorad Dodik.

 Iz scenarija su izbrisani Subotić i Đukanović.

 Iako je sve o projektu kriminalizacije ispisano, rečeno i na sudovima dokazano, logično pitanje koje se postavlja je zašto se ista priča ponavlja više od deset godina poslije Đinđićevog ubistva i plasira u medijima kao “top stordž”.

 Da li su advokati ubijedili Simovića & co da će im, ako o ovome budu lagali, kazne biti smanjene?

 Da li su oni sami osmislili istu strategiju?

 Da li je isti centar iz kojeg je “zemunskom klanu” dirigovano ubistvo premijera Đinđića ponovo aktiviran?

 Šta im je cilj?

 Koji im je zadatak?

 Da li ponavljajući laž milioniti put pokušavaju da nas ubijede da je istina?

 Da li istom strategijom pokušavaju ponovo da eliminišu one koji im smetaju na političkom nebu? Zašto u priču o švercu cigareta “zemunci” ubacuju Milorada Dodika?

 Logičnih pitanja je 1.001, a od tačnog broja odgovora zavisi slijed događaja novog scenarija.

 Po onom starom, razrađenom od 2000. do 12. marta 2003. godine, poslije kriminalizacije klevetama, lažima, spletkama..... odlučili su se na egzekuciju premijera.

 Nadati se da su završnicu novog scenarija modifikovali. Jer, kada kriminalci i ubice postanu meritorni izvori informacija, onda to nije zajebancija. Posebno kada pametan uči na tuđim greškama. Ali to je već pitanje za neke druge ozbiljnije ljude i institucije.

 Dok oni ne nađu odgovore, u izboru između režimskih i mafijaških, s ponosom završavam ovaj režimski tekst. Dosljedna i spremna da kriminalcima i ubicama nikada ne povjerujem nijednu jedinu riječ. Ma ko im bio pisac scenarija.

 P.S. Juče Simović, danas Keljmendi u SF iskonstruisanoj vezi sa predsjednikom RS. U nastavku kriminalizacije Milorada Dodika gotovo sa sigurnošću se može predvidjeti da će sutra isti mediji otkriti da je njegov poslovni partner bio još jedan odbjegli narko-bos - Darko Šarić. Scenaristima Dodikove kriminalizacije ostali su još Pablo Eskobar i Al Kapone, sa onoga svijeta.

10. maj 2013